Geestig en geestrijk
De continu aangroeiende beeldhouwkunst van Warre Mulder (°1984,Antwerpen) is een veranderend universum vol transformaties. Koorddansend op grenslijnen tussen geestig en geestrijk, oprecht bezield en grijnzend, spontaan en gepland roept de kunstenaar hybride sculpturen in het leven: fantasierijke fabelwezens, mensbeelden, dieren, een plant of een object. Ze kunnen iets hebben van archetypes, voorouderbeelden, wachters of boodschappers, vaak tegelijk vrolijk en verontrustend. Spiritualiteit en humor, animisme en spel, associaties en betekenissen buitelen over elkaar heen in een persoonlijke beeldtaal die iedereen kan aanspreken.
Sinds 2015 woont de kunstenaar in een vroegere school in het Nederlandse polderdorp Hengstdijk. In zijn atelier zet hij een mix van materialen en sculpturale tradities naar zijn hand. Liefst natuurlijke materialen zoals hout of klei, en soms zijn het zelf gemaakte mengsels. Meermaals laat hij het toeval meespelen door allerlei onderdelen samen te puzzelen tot iets verrassends en zinvols ontstaat, maar hij combineert ook onderdelen met voorbedachten rade en hij boetseert beelden in één stuk. Hij gaat geregeld aan de slag met motieven en objecten die reizen doorheen de tijd, al dan niet van de ene cultuur naar de andere, en onderweg van betekenis veranderen. Wat hem het meest fascineert, zijn oermenselijke neigingen en hoe de mens sinds het begin der tijden overal ter wereld vormen, motieven ensymbolen creëert om grip te krijgen op de werkelijkheid.
De prehistorie, modernisme, etnografische kunst, volkskunst, middeleeuwse sculpturen, strips, sciencefiction, kinderspeelgoed en noem maar op: culturen en tijden, figuratie en abstracte patronen wervelen door elkaar in een meestal kleurrijke kunst over onze tijden de condition humaine. Met een diploma van schilderkunst op zak, en voor een stuk opgeleid als beeldhouwer, stort Warre Mulder zich hoofdzakelijk op een polychrome beeldhouwkunst van beschilderde sculpturen. In de beginjaren trok hij ook de aandacht met videowerk. Na lange tijd pompt hij weerom een nieuw leven en een andere dynamiek in zijn beeldhouwkunst met een videowerk: een sculpturaal-picturale video, altijd in beweging en met een psychedelisch kantje.
Spiritualiteit en animisme worden meer en meer naar voren geschoven doortentoonstellingsmakers. Zo ga je nog denken dat een nieuwe tendens opkomt in de actuele kunst. Heeft Warre Mulder iets met animisme? "Animisme zie je in alle tijden overal ter wereld. Het is een van de oermenselijke neigingen, die ik opzoek in mijn kunst. De instinctieve drang om iets levends te zien in levenloze dingen is eigen aan de mens. Als kind heb ik dat heel erg beleefd doorspeelgoed te zien als iets levends. Eigenlijk ligt dat aan de basis van wat ik nu doe. Ik wil in mijn werk een bezieling krijgen, een dosis animisme. Ik wil dat de textuur iets tactiels kan oproepen, datde materialen een natuurlijke oorsprong hebben, dat het met de hand is gemaakt. Het is een soort puurheid, waar ik heel eerlijk naar opzoek ben. Het is echt een zoektocht naar spiritualiteit en animisme. Je bent ernaar op zoek en je wil er graag in geloven, maar je kan er ook weer niet helemaal in geloven en dan ga je relativeren."
Wat regelmatig terugkomt in zijn kunst is een spel van geschilderde geometrische patronen, waarbij je kan denken aan volkskunst of de abstractie van modernisten. "Patronen komen al voor op prehistorische artefacten", merkt Warre Mulder op. "Blijkbaar is het een oermenselijke neiging. Het is iets dat mensen overal ter wereld onafhankelijk van elkaar deden en doen, iets dat niet wordt doorgegeven van cultuur tot cultuur. Er zit een ritme en een herhaling in, waardoor het voor mij raakt aan een bepaalde vorm van levenskracht."
Of hij nu wil of niet, Warre Mulder doet met zijn werk mee met het eigentijdse debat over globalisering en het pleidooi voor multiculturalisme. De kunstwereld greep al naar het gedachtengoed van wijlen Édouard Glissant, de Caraïbische schrijver die opkwam voor een hybride samenleving. Zijn filosofie stond niet ver af van het rizoom-model van Deleuze en Guattari. Niet dat de kunstenaar daarmee bezig is. Cultuurvermenging is voor hem bijna vanzelfsprekend: "Naar mijn gevoel leven we in een tijd waarin alles uit het verleden en andere culturen gewoon allemaal bij onze cultuur en onze identiteit is gaan horen, en dat is tegelijkertijd verwarrend. Wat ik maak, kan in principe van overal komen. Hetveranderlijke van bepaalde vormen en personages die doorheen de geschiedenis steeds terugkomen en dingen die reizen van de ene cultuur naar de andere, het is wel een soort signaal dat ik in mijnwerk wil hebben. Ik speel mijn bescheiden rol in dat verhaal door zulke vormen en beelden op mijn beurt te hergebruiken en te herformuleren, zonder ze echt te citeren."
Zijn hoogste sculptuur tot nu toe is een 'Transformer', die bang is van verandering. De robuuste figuur heeft iets van voorouderbeelden of tempelwachters uit oude beschavingen en lijkt tegelijk ontsnapt uitcomputergames of comics. Tussen haakjes: als kind speelde Warre Mulder met 'Tranformer'-figuren uit de gelijknamige reeks strips en tekenfilms. Een andere sculptuur voert Pinokkio op. Een veelgebruikt personage, ook in de eigentijdse kunst. Net daarom gaat Warre Mulder ermee aan de haal. Voorts keek hij naar Afrikaanse sculpturen van Europese ruiters en Portugese ruiterbeelden. Pinokkio is een icoon van de leugenaar, maar blijft tegelijkertijd een onschuldige jongen. Zittend op een te klein paard toont hij zijn hart. Zo worden kanttekeningen geplaatst bij veroveringen en onze perceptie van kolonialisme. In dezelfde beweging wordt de traditie van het ruiterbeeld geactualiseerd.
Witty and imaginative
Theever-expanding sculptural practice of Warre Mulder (b. 1984, Antwerp)is a changing universe full of transformations. Tightrope-walkingalong the borders between witty and imaginative, truly animated andgrinning, spontaneous and orchestrated, the artist brings hybridsculptures to life: fantastically fabulous creatures, human statues,animals, a plant or an object. They might allude to archetypes,ancestor statues, guards or messengers, and can often be as cheerfulas they are disturbing. Spirituality and humour, animism andplayfulness, associations and meanings tumble over each other in apersonal visual language that has universal appeal.
Theartist has been living in a former school in the Dutch polder villageof Hengstdijk since 2015. In his studio, he bends a mixture ofmaterials and sculptural traditions to his will. Preferably naturalmaterials such as wood or clay but occasionally homemade mixtures.More often than not, he allows chance to play a role while puzzlingtogether a myriad elements into the creation of a surprising andmeaningful work, but he will also combine things according topreconceived ideas and models his sculptures in one piece. Heregularly employs motifs and objects that travel through time,whether or not from one culture to another, and which change theirmeaning along the way. What fascinates him most are primeval humantendencies and how, since the beginning of time, people all over theworld have been creating shapes, motifs and symbols in an attempt tograsp reality.
Prehistory,modernism, ethnographic art, folk art, medieval sculptures, comics,science fiction and children’s toys, you name it: cultures andepochs, figuration and abstract patterns all swirl together in atypically colourful art about time and the condition humaine. With adegree in painting under his belt, and partially trained as asculptor, Warre Mulder focuses mainly on a polychrome sculpturalpractice of painted works. In the early years, he also attractedattention with his videos. Much later, he used one to pump new lifeand a different dynamic into his sculpture: a sculptural-picturalvideo with non-stop motion and a psychedelic aspect.
Spiritualityand animism are constantly brought to the fore by exhibition makers.It leads one to believe that a new tendency is emerging incontemporary art. Is there a link between Warre Mulder’s work andanimism? “Animism has been present all over the world since thebeginning of time. It is one of the primal human tendencies that Ilook for in my art. Humans have an instinctive and innate urge to seelife in inanimate objects. I experienced this intensely as a childand saw my toys as living things. In fact, it forms the basis of mywork today. I want my work to acquire vitality, a dose of animism. Iwant the texture to be able to evoke something tactile, that thematerials have a natural origin, that they are handmade. What I amlooking for, in all honesty, is a kind of purity. It’s really asearch for spirituality and animism. You are looking for it and youwant to believe in it, but you can’t quite believe in it and thenyou begin to put it into perspective.”
Whatregularly recurs in his art is a play of painted geometric patternsthat are reminiscent of folk art or modernist abstractions. “Patternscan even be found on prehistoric artifacts”, notes Warre Mulder.“Apparently, it is a primeval human tendency. It is something thatpeople all over the world did and completely independently, it’snot something passed onwards from culture to culture. There’s arhythm and a repetition in it, which for me touches on a certain formof life force.”
Whetherhe likes it or not, Warre Mulder’s work is situated within thecontemporary debate on globalisation and the plea formulticulturalism. The art world was already clutching at the ideas ofthe late Édouard Glissant, the Caribbean writer who championed ahybrid society. His philosophy was not far removed from the rhizomemodel of Deleuze and Guattari. Not that this is what the artist isdoing. Cultural mixing is almost self-evident to him: “I feel as ifwe’re living in an era in which everything from the past and othercultures has simply become part of our own culture and our identity,which is also very confusing. What I make can basically come fromanywhere. The changing of certain forms and characters that endlesslyrecur throughout history and things that travel from one culture toanother, it’s a kind of signal that I want to have in my work. Iplay my modest role in that story by reusing and reformulating suchforms and images, without really quoting them.”
ChristineVuegen